ΚΡΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΣ

Η ζωή είναι σαν το αεροδρόμιο. Γεμάτη αφίξεις αλλά και αναχωρήσεις. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που μένουν...




Μένουν ή τους κρατάς εσύ; Ακούω πολύ συχνά ότι μπορεί κάποιος να κάνει παρέα κάποιον απλά επειδή τον ξέρει χρόνια άσχετα με το τί άνθρωπος έχει γίνει (γιατί άλλο πως ήταν κάποιος στην ηλικία των 10, άλλο στα 15 άλλο στα 20). Οι άνθρωποι αλλάζουν, και οι επιλογές που έχουν κάνει στην ζωή τους καλώς ή κακώς τους καθορίζουν. Αλλά το πιο σημαντικό είναι τι σου προσφέρουν εσένα ψυχικά. Είναι κτητικοί και σου κόβουν τα φτερά κάθε φορά που σκέφτεσαι να κάνεις κάτι παράτολμο; Σου κόβουν τα φτερά όταν συνειδητοποιούν πως τα πλάνα σου δεν περιλαμβάνουν τους ίδιους;

Αν πιστεύεις πως δεν έχεις τέτοιους ανθρώπους γύρω σου μάλλον κάτι κάνεις λάθος!! Επίσης αν πιστεύεις πως όντως έχεις τέτοιους ανθρώπους γύρω σου πάλι είσαι λάθος...Γιατί δεν θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει τι λένε εκείνοι! Δεν θα έπρεπε να τους πιστέυεις καν!!!!

Σε αυτή την ρημάδα την ζωή δεν ήρθαμε απλά για να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά, να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά. Ήρθαμε για να ζήσουμε, να κάνουμε όνειρα και αν μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τα περισσότερα από αυτά. Τα όνειρα είναι οι σκέψεις μας για το πως θέλουμε να ζήσουμε. Αν εγώ λοιπόν θέλω να πάω Ισπανία να βρω δουλειά και να ζήσω θα το κάνω και ας ξινίζουν τα μούτρα τους οι γύρω μου γιατί το θεωρούν τρελό το να πας σε μια ξένη χώρα μόνος σου χωρίς να έχεις κανέναν και να ξεκινήσεις μια ζωή από το μηδέν.

Δεν το παίρνω εγωιστικά. Δεν θέλω να τους μπω στο μάτι. Θέλω να ζήσω την ζωή μου. Πάντα είχα κάποιον να με κρατάει πίσω. Σχέσεις ερωτικές, σχέσεις φιλικές. Που θεωρούσαν πως είμαι κτήμα τους. ΌΧΙ( μεγαλύτερο και από του Μεταξά!!!). Κανείς δεν θα μου κόψει τα φτερά κρατώντας με παγιδευμένη στο έδαφος (σαν σκουλήκι) για να ικανοποιήσει τα δικά του θέλω. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που διώχνω από την ζωή μου όπως τα σκουπίδια. Γιατί αυτοί ναι, είναι εγωιστές.

Φυσικά και εγώ ως άνθρωπος έχω αφήσει πολλά παλαιότερα θέλω μου για να μην πληγώσω αυτούς που με "αγαπάνε" ή "αγαπούσαν"..Αλλά τι είδους αγάπη είναι αυτή ρε μάγκα μου;;;;
Δηλαδή σε αγαπάω γι΄αυτό μην ζήσεις την ζωή σου όπως θες και θα σε κρατάω εγώ ζεστό, ευτυχισμένο και με όσο φαγητό θέλεις στο χρυσό σου κλουβί?? ΌΧΙ( μετενσάρκωση του Μεταξά είμαι μάλλον).

Εγώ θέλω ανθρώπους δίπλα μου που δεν θέλουν να με κρατήσουν στάσιμη. Που θα με μάθουν να πετάω ή που θα με βοηθήσουν να βγάλω φτερά ακόμα και όταν λένε όλοι πως είμαι το "ασχημόπαπο" του παραμυθιού. Αυτούς που θα μου πουν πως είμαι τρελή και να το κάνω γιατί ή ζωή είναι μπροστά μου. Αυτό μια φορά είχε τα κότσια κάποιος να  μου το πει...με ώθησε να κάνω κάτι παράτολμο...Και μάντεψε τι συνέβη; Έπεσαν όλοι να τον φάνε!!!

ΚΡΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΩΞΕ ΟΣΟΥΣ ΣΕ ΒΑΣΤΑΝΕ ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΓΗ.














Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη