Σαν σήμερα πριν 1 χρόνο ετοιμαζόμουν για να φύγω εξωτερικό.Είχα κλείσει τα εισιτήρια μου,έψαχνα και διάβαζα πληροφορίες από το πρωί μέχρι το βράδυ,χαιρετούσα κόσμο και απαντούσα συνέχεια στις εξης ερωτήσεις...γιατί φεύγεις;Δεν βρίσκεις δουλειά;Πρέπει να κάτσεις εδώ να το παλέψεις.Καλά θα πας εκεί μόνη σου,δεν φοβάσαι;
Και άλλες πολλές ανούσιες ερωτήσεις-απαντήσεις από περίεργους που θέλουν με το ζόρι να σου επιβάλουν την γνώμη τους.
Ε και έφυγα με το σκεπτικό ότι δεν θα ξαναγυρίσω.
Ε και γύρισα.
Πολλοί οι λόγοι που αποφάσισα να πάρω τον δρόμο της επιστροφής από Άμστερνταμ.Αν με ρωτάς αν ήταν εύκολη απόφαση, θα σου πω όχι.Αν με ρωτάς αν το έκανα ελαφρά τη καρδία, θα σου πω όχι.Αν με ρωτάς αν ήταν σωστή η απόφαση μου, θα σου πω δεν γνωρίζω δεν απαντώ.
10 μήνες κατάφερα να μείνω.Βρήκα αμέσως δουλεία και σπίτι(για όσους ξέρουν,για να βρεις σπίτι στην Ολλανδία κάνεις πενταπλό τάμα με διπλό άξελ και τον Κωστάλα στην περιγραφή).10 μήνες με υπέροχους συγκατοίκους,με ηλίθιους συγκατοίκους.Με υπέροχες στιγμές,με άθλιες στιγμές.Με βράδυα αξημέρωτα!
Το καλύτερο που μου προσέφερε;Τοπία ασύγκριτα,βόλτες με ποδήλατο(το οποίο μου έκλεψαν.Ναι φυσικά και έκλαψα με μαύρο δάκρυ όταν το ανακάλυψα) και γνώρισα την sister from another mother.Είναι από τις φάσεις που από την πρώτη στιγμή γίνεται κάποιος όλος σου ο κόσμος,κλαις,γελάς είναι δίπλα σου.Και εσύ αντίστοιχα για αυτόν.
Αυτή είναι ένας από τους λόγους που μετανιώνω που άφησα αυτή την χώρα.Οι άλλοι λόγοι πολλοί αλλά εστιάζω στα καλά του ότι γύρισα.Τώρα θα μου πεις ποια είναι αυτά...
Είσαι σπιτάκι σου.Στο κρεβατάκι σου.Χωρίς συγκατοίκους που για παράδειγμα δεν σέβονται ότι εσυ κοιμάσαι(λέω τώρα εγώ!).Είσαι κοντά στους παιδικούς σου φίλους που ανά πάσα στιγμή πας μια βόλτα να τους δεις.
Είσαι μαζί με τον σκύλο σου.Ναι ξέρω κάποιοι θα πείτε άσε μας ρε Νίκη να ουμε.Οχι αδερφέ.Για εμένα το να αφήσω τον σκύλο μου ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει.Κάθε μέρα του μιλούσα στο Σκάιπ.Και πάντα του έδινα την υπόσχεση πως θα τον πάρω μαζί μου μόλις μπορέσω.Μοναδικό το συναίσθημα του να γυρνάς σπίτι και να σε γεμίζει κάποιος σάλια.
Αποφάσισα πως η φυσιοθεραπεία είναι το επάγγελμα μου.Στα 26 αποφάσισα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω!Άρχισα λοιπόν σχολείο να δώσω πανελλήνιες και να μπω στο Πανεπιστήμιο.
Βρήκα τον έρωτα.Ναι ρε τον βρήκα.Οχι δεν παντρεύομαι!Αλλά μου άξιζε να βρω κάποιον να με προσέχει και να με εκτιμάει.Αν ήμουν Ολλανδία το πιο πιθανό θα ήταν να βρω τον έρωτα σε κανένα χασισοκεικ.
Πολλά καλά η επιστροφή.Όπως επίσης πολλά κακά...Δεν θέλω όμως να επικεντρωθώ σε αυτά.Όλα είναι επιλογές.Επιλέγεις βάσει αυτό που νιώθεις την εκάστοτε στιγμή και ο χρόνος δείχνει τα αποτελέσματα αυτής.Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος επιλογές παρόλα αυτά.
Μην με ρωτάς λοιπόν γιατί έφυγα και γιατί γύρισα.Επειδή έτσι θέλω.Γιατί η ζωή είναι μικρή και αν δεν τολμήσουμε τώρα θα φτάσουμε 70 χρόνων και θα αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν το είχαμε κάνει.
Γιατί οι επιλογές είναι προσωπικές και μας ανήκει η ευθύνη.
Και άλλες πολλές ανούσιες ερωτήσεις-απαντήσεις από περίεργους που θέλουν με το ζόρι να σου επιβάλουν την γνώμη τους.
Ε και έφυγα με το σκεπτικό ότι δεν θα ξαναγυρίσω.
Ε και γύρισα.
Πολλοί οι λόγοι που αποφάσισα να πάρω τον δρόμο της επιστροφής από Άμστερνταμ.Αν με ρωτάς αν ήταν εύκολη απόφαση, θα σου πω όχι.Αν με ρωτάς αν το έκανα ελαφρά τη καρδία, θα σου πω όχι.Αν με ρωτάς αν ήταν σωστή η απόφαση μου, θα σου πω δεν γνωρίζω δεν απαντώ.
10 μήνες κατάφερα να μείνω.Βρήκα αμέσως δουλεία και σπίτι(για όσους ξέρουν,για να βρεις σπίτι στην Ολλανδία κάνεις πενταπλό τάμα με διπλό άξελ και τον Κωστάλα στην περιγραφή).10 μήνες με υπέροχους συγκατοίκους,με ηλίθιους συγκατοίκους.Με υπέροχες στιγμές,με άθλιες στιγμές.Με βράδυα αξημέρωτα!
Το καλύτερο που μου προσέφερε;Τοπία ασύγκριτα,βόλτες με ποδήλατο(το οποίο μου έκλεψαν.Ναι φυσικά και έκλαψα με μαύρο δάκρυ όταν το ανακάλυψα) και γνώρισα την sister from another mother.Είναι από τις φάσεις που από την πρώτη στιγμή γίνεται κάποιος όλος σου ο κόσμος,κλαις,γελάς είναι δίπλα σου.Και εσύ αντίστοιχα για αυτόν.
Αυτή είναι ένας από τους λόγους που μετανιώνω που άφησα αυτή την χώρα.Οι άλλοι λόγοι πολλοί αλλά εστιάζω στα καλά του ότι γύρισα.Τώρα θα μου πεις ποια είναι αυτά...
Είσαι σπιτάκι σου.Στο κρεβατάκι σου.Χωρίς συγκατοίκους που για παράδειγμα δεν σέβονται ότι εσυ κοιμάσαι(λέω τώρα εγώ!).Είσαι κοντά στους παιδικούς σου φίλους που ανά πάσα στιγμή πας μια βόλτα να τους δεις.
Είσαι μαζί με τον σκύλο σου.Ναι ξέρω κάποιοι θα πείτε άσε μας ρε Νίκη να ουμε.Οχι αδερφέ.Για εμένα το να αφήσω τον σκύλο μου ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει.Κάθε μέρα του μιλούσα στο Σκάιπ.Και πάντα του έδινα την υπόσχεση πως θα τον πάρω μαζί μου μόλις μπορέσω.Μοναδικό το συναίσθημα του να γυρνάς σπίτι και να σε γεμίζει κάποιος σάλια.
Αποφάσισα πως η φυσιοθεραπεία είναι το επάγγελμα μου.Στα 26 αποφάσισα τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω!Άρχισα λοιπόν σχολείο να δώσω πανελλήνιες και να μπω στο Πανεπιστήμιο.
Βρήκα τον έρωτα.Ναι ρε τον βρήκα.Οχι δεν παντρεύομαι!Αλλά μου άξιζε να βρω κάποιον να με προσέχει και να με εκτιμάει.Αν ήμουν Ολλανδία το πιο πιθανό θα ήταν να βρω τον έρωτα σε κανένα χασισοκεικ.
Πολλά καλά η επιστροφή.Όπως επίσης πολλά κακά...Δεν θέλω όμως να επικεντρωθώ σε αυτά.Όλα είναι επιλογές.Επιλέγεις βάσει αυτό που νιώθεις την εκάστοτε στιγμή και ο χρόνος δείχνει τα αποτελέσματα αυτής.Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος επιλογές παρόλα αυτά.
Μην με ρωτάς λοιπόν γιατί έφυγα και γιατί γύρισα.Επειδή έτσι θέλω.Γιατί η ζωή είναι μικρή και αν δεν τολμήσουμε τώρα θα φτάσουμε 70 χρόνων και θα αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν το είχαμε κάνει.
Γιατί οι επιλογές είναι προσωπικές και μας ανήκει η ευθύνη.
Δημοσίευση σχολίου