Εσείς μας διώχνετε. Η πολιτεία,η κοινωνία,οι άνθρωποι. VOL1
Ακούω πολλές φορές,κυρίως φασίστες(για να μην σηκώσω και θύελλα αντιδράσεων..."αυτούς που αγαπάνε την Ελλάδα") να λένε πως είσαι δειλός γι αυτό αφήνεις την Ελλάδα μας και πας εξωτερικό να ζήσεις.Κάτσε εδώ να το παλέψεις.Τι ακριβώς να παλέψω ρε φίλε;
Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πόσο τραγική είναι η νοοτροπία του κόσμου και πως όσοι πηγαίνουν εν τέλει σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους,είναι οι πιο νορμάλ διότι πηγαίνουν για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την σαπίλα που κυκλοφορεί εκεί έξω.
Μισό να τα πάρω από την αρχή...
Έφυγα από Ελλάδα,πήγα Ολλανδία, γύρισα(έτσι γουστάρω) και αποφάσισα πως εφόσον βρήκα "τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω" έστω και αν κάποιοι το θεωρούν αργά(27 χρόνων παρακαλώ!) να ξαναγραφτώ στο (κρυφό) σχολειό, σε επαγγελματικό Λύκειο αυτή την φορά,να δώσω πανελλήνιες και ο Θεός βοηθός. Αγόρασα τα σχολικά μου σαν καλό παιδάκι, ξυπνάω πουρνό πουρνό, πάω σχολείο και....ωπα ωπα!!!Τώρα ξεκινάνε τα καλά!!!
Μέσα στο τμήμα είμαστε 30 άτομα!Από τα 30, οι 20 είναι αυτοί που παρακολουθούν μάθημα.Τα υπόλοιπα άτομα βρίσκονται κάπου μεταξύ φάσης και αφασίας, φθοράς και αφθαρσίας είτε στο προαύλιο(γκρουπ 1) είτε σπίτια τους(γκρουπ 2) είτε μέσα στην τάξη!Για τα 2 πρώτα γκρουπ λίγο με νοιάζει εως καθόλου.Για το τρίτο γκρουπ όμως...αχ αυτό το γκρουπ!Είναι το γκρουπ της καρδιάς μας.Είναι αυτά τα παιδάκια που δεν θέλουν να βρίσκονται στο σχολείο, δεν θέλουν να μάθουν γράμματα, δεν θέλουν να κάνουν κάτι στην ζωή τους. Απόλυτα σεβαστό και δεν με αφορά. Αυτό που με αφορά όμως, είναι πως όλα αυτά βγαίνουν σε μια απίστευτη αγένεια προς καθηγητές(αδιάφορο) αλλά και προς άτομα όπως εγώ για παράδειγμα που δουλεύω μετά το σχολείο και προσπαθώ να τα συνδυάσω όλα.Άτομα όπως η Ιωάννα, που είναι μανούλα 2 έφηβων παιδιών,της Άννα-Μαρίας 15 χρόνων που θέλει να σπουδάσει ψυχολογία.
ΌΧΙ,δεν ξεχνάω τα δικά μου πριν 12 χρόνια. Θυμάμαι κάθε στιγμή από το σχολείο.Το πόσο μου άρεσε ενώ παράλληλα το βαριόμουν. Το πόσο ατίθασο παιδί ήμουν..Δεν ήμουν ποτέ όμως αγενής εκτός και αν έκρινα πως κάποιος δεν με σέβεται.Που αυτό δεν έχει να κάνει με το αν είναι κάποιος καθηγητής μου ή συμμαθητής μου.Ο σεβασμός δεν έχει καμία ηλικία, φύλο ή φυλή.Αν μπείτε τώρα σε ένα σχολικό τμήμα,ζήτημα αν θα αντέξετε 10 λεπτά από το υποτιθέμενο μάθημα.
Αυτά τα παιδιά χαρακτηρίζονται από τους καθηγητές προβληματικά που χρίζουν βοηθείας.Μπορεί και να έχουν δίκιο..Αλλά τι κάνεις εσύ γι αυτό, αφού έκανες την διάγνωση;Θα σας πω εγώ που το ζω!!!
Σε αυτό το σημείο καταγγέλλω το υπουργείο αλλά και το σχολείο που έχει φτάσει Νοέμβριος και δεν έχουμε καθηγητές. Είμαι στον τομέα Υγείας και έχει να γίνει μάθημα ανατομίας από τον Σεπτέμβριο.
Πως λοιπόν, η εναπομένουσα καθηγήτρια κυρία Χ., αντιμετωπίζει ένα προβληματικό τμήμα(όπως το χαρακτηρίζουν όλοι οι καθηγητές);Δώστε βάση προσεχτικά κυρίως οι μελλοντικοί καθηγητές γιατί αυτές τις χρυσές συμβουλές(#not) δεν θα τις βρείτε σε κανένα βιβλίο γραμμένες και κανένας δεν θα στις πει.
Αρχικά, από τις 30 ώρες λόγου χάρη,που έχουμε κάνει ως τώρα,οι 20 είναι για να αναλύει σε αυτά τα συγκεκριμένα κορίτσια,πως είναι πουφ κακά να μιλάνε έτσι μέσα στην τάξη και να κάθονται με τα πόδια πάνω στο θρανίο. Είναι πουφ κακά να μιλάνε με τόση ασέβεια σε όλους και να κάνουν τόση φασαρία εν ώρα μαθήματος.Παρέλειψα δε να αναφέρω, πως μέσα στο τμήμα είμαστε κάποια άτομα τα οποία είμαστε μεγαλύτερα ηλικιακά και έχουμε γραφτεί στο σχολείο και μάλιστα στο πρωινό αναγκαστικά καθώς η δουλειά μας είναι απογευματινή(κράτα το αυτό..).
Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω επιγραμματικά που την έχουν γραμμένη και πως από το ένα μπαίνει και από το άλλο βγαίνει.Νομίζω είναι αυτονόητο.Εμείς λοιπόν ως μεγαλύτεροι,αναλαμβάνουμε τον ρόλο του μπαμπούλα πολλές φορές,παρόλα αυτά με όμορφο τρόπο, ώστε να σταματήσουν έστω 5 λεπτά για να μπορέσουμε και εμείς να παρακολουθήσουμε λίγο μάθημα.Επίσης είναι αυτονόητο πως το μάθημα διακόπτεται ανα τρίλεπτο καθώς η μια κατουριέται,η άλλη έχει υπερένταση, την άλλη την τρώει ο κώλος της και για πολλούς ακόμα τόσο σημαντικούς λόγους όπως το να βγάζουν άναρθρες κραυγές σαν ζώα.
Χρυσή συμβουλή number 1:Δεν τις βγάζεις έξω και απλά γελάς και λες με όμορφο τρόπο να ηρεμήσουν και κάνεις χιουμοράκι.
Σου εξηγεί όλο το τμήμα κάποια στιγμή πως δεν γίνεται έτσι μάθημα,και πως αυτά τα άτομα όταν δεν συμπεριφέρονται νορμάλ θα πρέπει να βγαίνουν από το τμήμα γιατί πολύ απλά δεν γίνεται αλλιώς.Αποτέλεσμα;Άλλη μια χαμένη ώρα προσπαθώντας να τα συνετίσει.
Για να μην τα πολυλογώ,πέρασαν 3 μήνες κάνοντας υπομονή φεύγοντας για δουλεία με πονοκέφαλο λόγω του οτι κάποιοι γονείς δεν θέλουν να δεχτούν πως τα παιδιά τους δεν θέλουν να σπουδάσουν και κάποιων καθηγητών που δεν έχουν ιδέα με το πως να διδάξουν.
Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο να παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας εμείς που πήγαμε συνειδητά στο σχολείο και αν κάνουμε μια τάξη άνω κάτω,με μια καθηγήτρια άπραγη.Όσοι με ξέρουν,ξέρουν τι λόγια μπορεί να βγήκαν από το στόμα μου.Οι υπόλοιποι μπορείτε να με έχετε στο μυαλό σας ως μια όμορφη τσαπερδόνα!
Χρυσή συμβουλή number 2:Αντί να σκεφτείς τι κάνεις λάθος(οι μισοί θέλουν να αλλάξουν σχολείο), λες στα παιδιά που απαιτούν ησυχία, πως γιατί σου χαλάνε το μάθημα αφού θα φύγουν!!!!ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ!
Εν κατακλείδι,για να κάνεις μεταγραφή πρέπει να πληροίς κάποιες προϋποθέσεις που και πάλι βάσει υπουργείου δεν πρόκειται να γίνουν δεκτές. Οπότε έχεις δυο επιλογές. Ή μένεις έτσι και απλά δουλεύεις για να πληρώσεις φροντιστήρια για να μπορέσεις να επιτύχεις τον στόχο σου ή σταματάς το σχολείο και λήγει εκεί το ζήτημα.Αυτή είναι η δημόσια παιδεία μας.
Γύρισα από την λατρεμένη Ολλανδία μου Ιούλιο και ήδη σκέφτομαι πρώτων πως το σχολείο ήταν πάντα χάσιμο χρόνου αλλά δεν μας πιστεύει κανένας και δεύτερον φλερτάρω επικίνδυνα με το ενδεχόμενο να ξαναφύγω από Ελλαδάρα με προορισμό ή καμιά ζούγκλα στο Περού ή στην Αγγλία.
Εσείς μας διώχνετε. Η πολιτεία, η κοινωνία, οι άνθρωποι. Δεν θα πάρουμε εμείς φάρμακα επειδή κανένας δεν είναι διατεθειμένος να κάνει σωστά την δουλεία του αγαπητή κυρία Χ.
Δημοσίευση σχολίου